تشيع در اتيوپي
كشور "حبشه" يا همان "جمهوری فدرال دموکراتیک اتیوپی" كشوري است در شرق قارۀ آفريقا به پايتختی "آديس‌آبابا" ، با 1,104,300 كيلومتر مربع وسعت و بيش از 75 ميليون نفر جمعيت.
سومالي در شرق، كنيا در جنوب، سودان در غرب، و اريتره در شمال اين كشور، با آن مرز مشترك دارند.
حدود نيمي از جمعیت اين كشور، مسلمان و نيم ديگر مسيحي هستند كه ارتدوكس‌ها اكثريت آنان را تشكيل مي‌دهند.
اين كشور سابقه‌اي هزاران ساله دارد. در سال 1936 تحت اشغال ايتاليا درآمد و اين اشغال تا 1941 و شكست اين كشور در جنگ جاني دوم ادامه داشت. اتيوپي بالاخره توانست در سال 1944 از سيطره انگلستان خارج و مستقل شود.
اولین ریشه‌های تشیع در اتيوپي به اولین روزهایی بر می‌گردد که دعوت اسلامی وارد این سرزمین شد، یعنی در زمان مهاجرت مسلمانان صدر اسلام به حبشه.
این مهاجران که به دستور پیامبر اکرم(ص) و از شر فشارها و شکنجه های کفار قریش به سوی حبشه هجرت کردند تحت سرپرستی جناب «جعفر بن ابی‌طالب» برادر امیرالمؤمنین(ع) قرار داشتند. پس از واقعه معروفی که طي آن «اصحمة بن ابجر النجاشی» پادشاه وقت حبشه تحت تأثیر آياتي از "سوره مریم" قرار گرفت، اين مسلمانان توانستند از مكر كفار قريش رهايي يافته، در آنجا در آزادی کامل به زندگي و فعاليت بپردازند.
پس از قدرت گرفتن اسلام و فراتر رفتن آن از مرزهای حجاز، گروهی از اهالی یمن که شیعه شده بودند به حبشه هجرت کردند و با خود پیام مکتب اهل بیت علیهم السلام را به این سرزمین رساندند. این افراد بعد از شنیدن وصایای رسول الله(ص)، نسبت به خلافت حضرت علی(ع)، جزء شیعیان آن حضرت قرار گرفتند؛ چراکه یمن سرزمینی بود که پیامبر(ص) علی(ع) را برای تبلیغ به آن کشور فرستاده بود و اهالی این سرزمین از کسانی بودند که به دست ایشان اسلام آورده بودند.
حتی گفته می‌شود که پس از مرگ اصحمة النجاشی، هنگامی که نجاشي بعدي، خبر کنار زده شدن علی (ع) را از خلافت شنید، تشیع خود را علنی کرد و آنچه رخ داده بود را رد نمود.
موج دوم تشيع در حبشه به "عصر عباسی" بازمي‌گردد. در اين دوران تاريك، گروه‌هایی از پیروان اهل‌بیت (ع) از فشارها و مظالم بنی‌عباس فرار و به حبشه هجرت کردند. آنان توانستند برخی از قبایل بت‌پرست اتیوپی را مسلمان نموده و به نزاع‌های قبیله‌ای در این منطقه پایان دهند. همچنين گفته می‌شود آغاز انفصال سرزمین‌های "ارتیره" و "سومالی" از کشور اتیوپی، به این دوران باز می‌گردد .
شیعیان فعلي اتيوپي نیز متشکل از دو گروه هستند: 1. شیعیان قدیمی 2.مستبصرين .
تعداد زيادي از شيعيان بومي اثنی عشری اين كشور در منطقه "نغلی‌بورنا" واقع در شمال شرق اتیوپی و 610 کیلومتری پایتخت زندگی می‌کنند.
مردم این منطقه ـ که حدود 360 کیلومتر از مرز حبشه با سومالی و 170 کیلومتر از مرز این کشور با کنیا فاصله دارد ـ از قومیت‌های گوناگون تشکیل شده‌اند که دو قومیت "سومال" و "اورومو" اکثریت مسلمانان آن را تشکیل می‌دهند .
این منطقه ـ و بالتحدید شهر "شاکسو" ـ سرزمین ثروتمندی است که دارای معادن طلا و جنگل‌های انبوه می باشد. به همین دلیل ، مورد هدف حرکت‌های تبشیری مسیحیت و نیز تبلیغات بهاییت قرار داشته است.
شیعیان نغلی‌بورنا دارای مسجد، حسینیه، مدرسه و فعالیت‌های مذهبی هستند.
حرکت استبصار در این کشور بسان دیگر کشورهای جهان دارای رشد سریع بود. گرایش به تشیع در اتوپی، مرهون ارتباط اهالی این کشور با شیعیان و مستبصران کنیا و تانزانیا است.
در سالهای 1999 و 2000 تعدادی از مدارس دینی این کشور، حرکتی را برای تصحیح تلقیات نادرست از شیعه آغاز کردند. این حرکت باعث تفاهم بیشتر مسلمانان این کشور و گرایش بیشتر مردم به سوی مذهب اهل بیت علیهم السلام گردید.
مطابق معمول، آمار دقیقی از تعداد شيعيان این کشور در دست نیست؛ ولی برخی شیعیان اتیوپی مدعی هستند که در حدود 40 درصد از مسلمانان این کشور را طوایف گوناگون شیعه تشکیل می‌دهند. شیعیان در"آدیس‌آبابا" پايتخت و نیز در مناطق شمال و شرق اتیوپی سکونت دارند.
.....................
