شفاعت حضرت زهرا (س) در محشر

زهرا (س) در محشر مسأله شفاعت، چيزى است كه ريشه‏ ى قرآنى و حديثى داشته و ضرورت مذهب به حساب می‏آيد. بنابراين، يكى از شفعاى روز قيامت- آن هم در حد وسيع- حضرت فاطمه‏ ى زهرا عليهاالسلام می ‏باشد كه در اينجا توجه شما را به مضمون دو حديث كه از طريق حضرت سلمان و جابر جعفى آمده است جلب مى كنم: به ادامه مطلب مراجعه نمایید..... روزى سلمان به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله خدا گفت: اى مولاى من! تو را سوگند به خدا، از عظمت فاطمه عليه‏السلام در روز قيامت تعريفى بفرماييد. پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله با تبسم رو به سلمان كرد و فرمود: سوگند به آن آفريدگارى كه جانم در دست اوست، فاطمه عليهاالسلام را در آن روز بر ناقه‏اى از ناقه‏ هاى بهشت سوار می كنند، جبرئيل و ميكائيل به ترتيب از راست و چپ او حركت می نمايند. اميرالمؤمنين پيشاپيش و حسن و حسين از پشت سر، وى را همراهى می كنند، تا بدين طريق فاطمه عليهاالسلام از پل‏ صراط می گذرد و پس از گفتگوهاى زياد، آنگاه خطاب می رسد: فاطمه! هرچه می خواهى بخواه. دخترم عرض میكند: اسالك ان لاتعذب محبى، و محبى عترتى بالنار، فيوحى اللَّه اليها: يا فاطمه! و عزتى و جلالى و ارتفاع مكانى، لقد آليت على نفسى من قبل ان اخلق السموات و الارض بالفى عام ان لااعذب محبيك و محبى عترتك بالنار. (1) بار الهى! از تو می‏خواهم علاقه‏ مندان خود و فرزندانم حسن و حسين را در آتش مسوزان. خطاب می‏رسد: يا فاطمه! سوگند به عزت و جلالم، دو هزار سال پيش از خلق آسمانها و زمين، بر خودم لازم كرده‏ ام كه اين حاجت تو را برآورم جابر جعفى نيز به حضور امام باقر عليه‏ السلام رسيده، عرض كرد: فدايت شوم، حديثى در مورد فاطمه عليهاالسلام بفرماييد، كه با نقل آن، شيعيان را خوشحال كنم. حضرت فرمودند: در روز رستاخيز منابرى از نور براى پيامبران نصب می ‏گردد، كه منبر رسول خدا از همه مجلل‏تر است و همچنين منبرهايى براى اوصيا در نظر می ‏گيرند كه جايگاه على عليه ‏السلام از همه بالاتر می ‏باشد آنگاه نوبت به فرزندان انبيا می ‏رسد كه مقام حسن و حسين عليهم السلام بس منيع‏تر است. سپس نوبت فاطمه عليهاالسلام فرامی‏رسد و او را با تجليل و شكوه بی ‏نظير به محشر آورند و كنار در بهشت قرار می ‏گيرد، ولى داخل آن نمی ‏شود و می‏گويد: خدايا! از تو مسالت می ‏دارم كه مقام مرا در همچو روزى براى اهل محشر معلوم كنى. از جانب خدا ندا می‏رسد: اى دختر پيامبر! برگرد به سوى اهل محشر و هر كه را از علاقه‏ مندان خود يافتى شفاعت كن. امام باقر عليه ‏السلام می ‏فرمايند: به خدا سوگند، فاطمه عليهاالسلام شيعيان خويش را يكى پس از ديگرى انتخاب نموده و داخل بهشت می ‏نمايد، همان طورى كه پرنده‏ا دانه‏ ها را برمى گزينند، و سپس شيعه‏ هاى آن حضرت نيز، خود شفاعت نموده و علاقه‏مندان فاطمه عليهاالسلام را به بهشت داخل میكنند... در دنباله اين حديث امام پنجم میفرمايند: واللَّه لايبقى فى الناس الا شاك او كافر او منافق. (2) سوگند به خدا، از امت اسلامى كسى باقى نمی‏ماند مگر افراد مذبذب و كافر و منافق و ساير مردم مشمول شفاعت فاطمه می‏گردند. در پايان اين فصل، براى توضيح مطلب، تذكرى را لازم می‏دانم و آن اينكه: شفاعت شوندگان بايد واجد شرايط باشند. ايمانشان را در دنيا تباه نسازند. حقوق و آبروى مردم را تضييع ننمايند. در عمل به واجبات دينى كوتاهى نكنند. از نظر اخلاقى و عملى مشابهت و سنخيت با فاطمه عليهاالسلام و ساير شفاعت‏ كنندگان داشته باشند، و گرنه به طور مطلق مشمول شفاعت نمی‏شوند، بلكه هر جرم و تخلف دينى و تجاوز به حقوق ديگران، كيفر مناسبى را به دنبال خواهد داشت و چنين افرادى به طور محدود و موقت كيفر می ‏بينند و سپس مشمول شفاعت می ‏شوند... همانطورى كه دانش‏ آموزان غير واجد شرايط مشمول الطاف مربيان آموزشى نمی ‏گردند. خداوندا! ما را شايسته‏ ى شفاعت فاطمه، پدر، شوهر، و فرزندان معصوم او بفرما. 1ـ سفينه البحار، ج 2، ص 375. 2ـ عوالم، ج 11، ص 150- بحارالانوار، ج 43، ص 64، ح عالم به طفیلی فاطمه (س) فاطمه‏ ى زهرا عليهاالسلام از ديدگاه الهى آن چنان مقرب بوده و هست كه بدون وجود او جهان خلقت به وجود نمی‏آمد. بنابراين هرچه بوده و هست و خواهد بود به يمن و بركت آن بانوى عزيز هر دو جهان است. چنانچه پيامبر خدا، از پروردگار عالم نقل می‏كنند: عن النبى عن اللَّه تعالى: يا احمد! لولاك لما خلقت الافلاك، و لولا لما خلقتك ، و لولا فاطمه لما خلقتكما. (1) اى پيامبر الهى! اگر تو نبودى جهان را نمی‏آفريدم و اگر على عليه ‏السلام نبود تو را خلق نمیكردم، و چنانچه فاطمه عليهاالسلام نبود، تو و على را نيز به دنيا نمی‏آوردم. ادامه مطلب را مطالعه نمایید...... شايد اين حديث در مرحله‏ ى نخست و بدون تفكر قابل هضم نباشد، ولى با يك مقدماتى كه به طور خلاصه بايد گفت: پيامبر الهى و اهل‏بيت معصومش همگی يكى بوده و شاخ و برگ يك درخت میباشند و از نظر هدف نيز مكمل و متمم يكديگرند، بنابراين، بدون تصور فاطمه عليهاالسلام كه كمال اسلام به وجود او و فرزندان معصوم او بستگى داشته و دارد، آيين اسلام و رسالت پيامبر و ولايت اميرالمؤمنين كم‏ شعاع و كم‏ فروغ خواهد بود. آرى ولايت على عليه‏ السلام مكمل رسالت و وجود زهرا پناه ولايت و فرزندانش نتيجه بخش اهداف رسالت و ولايت مى‏باشند. در اين زمينه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله می‏فرمايند: «انى و اياك و هذين و هذا الراقد فى مكان واحد يوم القيمه.» (2) رسول خدا در خانه‏ ى اميرالمؤمنين در حالى كه على عليه‏ السلام مشغول استراحت بود، خطاب به دخترش فاطمه عليهاالسلام فرمودند: من و تو و اين دو فرزند (حسن و حسين) و اين استراحت‏ كننده (على) همگى در پيشگاه خدا در يك منزله و مكان خواهيم بود.